از آخرین باری که نوشتم خیلی خیلی میگذرد و این یعنی دلم نخواسته بالای پایین این روزها یادم بماند. هر چندحافظه ی قوی دارم، در واقع باید بگویم حافظه ی خیلی خیلی قوی دارم، یاداوری جزییات هر حادثه تلخ و شیرین تا یک جایی خوب است، بیشتر که بشود میشود مایه ی عذاب و من این روزها در این عذاب لعنتی غوطه ورم .
چند روزیست به هر جان کندی که شده خودم را مجاب کرده ام بنشینم سر کار.از این رخوت رخنه کرده در تار و پود لحظه هایم بیزارم.
حسین درخشان قطعه و ساعت خروج شادمان خدابیامرز را از غسالخانه استوری کرده بود و من با دیدنش خشکم زد،امدم برایش بنویسم، نتوانستم. مرگ چقدر چند قدمی هر کداممان است.
تمام خودم را باید برگردانم .
درباره این سایت